نیروانا

دستانم را در باغچه می کارم سبز خواهم شد می دانم می دانم می دانم نیروانا...

ای زینب! ای زبان علی در كام!با ملت خویش حرف بزن. ای زن! ای كه مردانگی در ركاب تو جوانمردی آموخت! زنان ملت ما، اینان كه نام تو آتش عشق و درد بر جانشان می افكند، به تو محتاج اند. بیش از همه وقت. ای زینب! ای زبان علی در كام! ای رسالت حسین بر دوش! ای كه از كربلا می آیی و پیام شهیدان را در میان هیاهوی همیشگی قدّاره بندان و جلادان همچنان به گوش تاریخ می رسانی . ای زینب! با ما سخن بگو . جهل از یك سو به اسارت و ذلتشان نشانده است و غرب از سوی دیگر به اسارت پنهان و ذلت تازه شان می كشاند . و از خویش و از تو بیگانه شان می سازد . آنان را بر استحمار كهنه و نو , بر بندگی سنتهای پوسیده و دعوت های اپن , بر ملعبه سازان تعصب قدیم و تفنن جدید , به نیروی فریادهایی كه بر سر یك شهر؛ شهر قساوت و وحشت می كوبیدی و پایه های یك قصر؛قصر جنایت و قدرت را می لرزاندی برآشوب! تا در خویش برآشوبند و تاروپود این پرده های عنكبوت فریب را بدرند و تا در  برابر این طوفان بر باد دهنده ای كه به وزیدن آغاز كرده است، ایستادن را بیاموزند. و این ماشین هولناكی را كه از او یك بازیچه جدید می سازد , باز برای استحمار جدید، برای اغفال جدید، برای پر كردن ایام فراغت و برای بلعیدن حریصانه آنچه كه سرمایه داری به بازار می آورد و برای لذت بخشیدن به هوس های كثیف بورژوازی، برای شور آفریدن به تالارها و خلوت های بی شور و بی روح اشرافیت جدید و برای سرگرمی زندگی پوچ و بی هدف و سرد جامعه ی رفاه , در هم بشكنند!و خود را از حرم های اصالت قدیم و بازارهای بی حرمت جدید به امامت تو ای زینب! نجات بخشند!ای زینب! ای زبان علی در كام! ای رسالت حسین بر دوش! ای كه از كربلا می آیی و پیام شهیدان را در میان هیاهوی همیشگی قدّاره بندان و جلادان همچنان به نیروانا...ادامه مطلب

رستنی ها کم نیستمن و تو کم بودیمخشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم…گفتنی ها کم نیست من وتو کم گفتیم مثل هذیان دم مرگاز آغاز چنین در هم و بر هم گفتیم…دیدنی‌ها کم نیستمن و تو کم دیدیمبی‌سبب از پاییزجای میلاد اقاقی ها را پرسیدیم…چیدنی ها کم نیستمن و تو کم چیدیموقت گل دادن عشق روی دار قالیبی‌سبب حتی پرتاب گل سرخی را ترسیدیم…خواندنی ها کم نیستمن و تو کم خواندیممن و تو ساده ترین شکل سرودن را در معبر بادبا دهانی بسته واماندیم…من و تو کم بودیممن و تو اما در میدانهااینک اندازه ما می‌خوانیمما به اندازه ما می‌بینیم ما به اندازه ما می‌چینیمما به اندازه ما می‌گوییمما به اندازه ما می‌روییم…من و تو کم نهکه باید شب بیرحم وگل مریم وبیداری شبنم باشیم…من و تو خم نه و در هم نهو کم هم نهکه می باید با هم باشیم…من و تو حق داریمدر شب این جنبشنبض آدم باشیم….من و تو حق داریمکه به اندازه ما هم شدهبا هم باشیم نیروانا...ادامه مطلب

من که در بندم کجا؟ میدان آزادی کجا؟

کاش راه خانه ات اینقدر طولانی نبود...

نیروانا...